چند روز پیش از آغاز فتنه، انستیتو سابان سنتر در اندیشکده بروکینگز گزارشی که توسط 6 تن از استراتژیست‌هایشان تهیه شده بود را منتشر کرد. این گزارش تحت عنوان «کدام راه به ایران» 9 راه برای فروپاشی ایران را بررسی کرده بود. طبق این گزارش، یک راه، حمله‌ نظامی بود؛ سپس تشریح شده بود این راه امکان‌پذیر نیست؛ زیرا برای حمله به ایران به دلیل برخورداری ایران از امکانات گسترده، -وسعتی برابر یک سوم اروپا و برخورداری از کوهستان که امکان حملات چریکی گسترده را برای این کشور فراهم می‌کند و نیروی دریایی و همچنین امکانات نظامی بالا- نیاز به یک میلیون و دویست هزار نیروی آشنا به زبان فارسی است.

راه دیگر را کودتا عنوان کرده بود؛ سپس رسماً در این گزارش آورده بود که به دلیل نداشتن سفارتخانه در ایران، نمی‌توانیم این کشور را درگیر کودتا سازیم.

راه دیگر، انقلاب_مخملی بود. در این گزارش قید شده بود، جریانی در داخل ایران هستند که امید ما به آن‌هاست. رسماً گفته می‌شود که می‌بایست از رفرمیست‌های داخلی برای انقلاب مخملی در ایران بهره ببریم. به بهانه‌ای مردم را به خیابان‌ها کشانیده و نگه داریم و با آنها انقلاب مخملی صورت دهیم. بهترین بهانه، انتخابات پیش‌روست.

گزارش مذکور بلافاصله در مرکز ما -مرکز بررسی‌های دکترینال (اندیشکده یقین)- ترجمه شده و در اختیار مسئولین کشور قرار داده شد. دو روز بعد نیز، روزنامه‌ی وطن امروز خلاصه‌ای 27 صفحه‌ای از آن منتشر کرده و خطر آمادگی سفارتخانه‌های دیگر کشورها برای انجام انقلاب مخملی را گوشزد نمود. اما مسئولین کشور، همان کسانی که دشمنی دشمن را نمی‌بینند و به آمریکای شیطان بزرگ، ام‌الفساد قرن، تروریست بالذات و استکبار جهانی اعتقادی ندارند، این گزارش را به سخره گرفتند.

? گزارش «کدام راه به ایران»، اندیشکده بروکینگز
? yon.ir/220J
استاد حسن عباسی
مشهد، 5 دی 95