?از جنس تو، کسانی هدف خلقت بوده‌اند پس تو نیز می‌توانی به آن درجه‌ها نزدیک شوی…
?با خدا دوست باش؛ خواسته‌ی خودت را صادقانه با او در میان بگذار. او که می‌داند در قلب تو چه می‌گذرد، فقط منتظر است به زبان بیاوریش. خودش فرموده «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ»

بگذارید طلب کردن از خدا برای شما یک سنت بشود. در دعا کردن، هیچ گره‌ی فکری نداشته باشید؛ نگویید «خجالت می‌کشیم هر چیزی را از خدا بخواهیم؛ سر سجاده باید از او درخواست درست و حسابی داشت.» اگر این‌طور فکر کنید، خودتان را محروم کردید. با خدای خود راحت باشید. از ریزترین تا پیچیده‌ترین مسائل، از دست‌یافتنی‌ترین‌ها تا محال‌ترین‌ها، از طلب همسر خوب، زندگی خوب، شغل خوب، خانه‌ی خوب، ماشین، طلب امامِ خوب برای جامعه و… را با او در میان بگذارید. لزوماً هر دعایی آن طور که می‌خواهید اجابت نمی‌شود؛ چرا که شرایط استجابت دعا گسترده و متنوع است، اما نگران نباشید، شما دعایتان را بکنید، او تدبیر می‌کند.

?« #درک_حضور» در دعا زود شدنی می‌شود…
تا زمانی‌که دعا نمی‌کنیم ممکن است بیاد خدا نباشیم؛ اما وقتی دعا می‌کنیم، در قبال #قادر متعال، احساس #عجز می‌کنیم. پس از خود بیرون آمده و در محضر او قرار می‌گیریم… لحظه‌ای که دعا می‌کنیم و خالصانه از ته وجودمان از او طلب می‌کنیم گرمای حضور خدا را در قلب خود حس می‌کنیم و آرام می‌شویم که «أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ القُلُوبُ»

برای جامعه‌ی اهل دعا، که دارای قلبِ مُنیب است و زود می‌گرید، افسردگی معنا ندارد.
#لیلة_الرغائب
? llink.ir/7yo3

برشی از سرفصل «سبک زندگی» #کرسی_نظریه_پردازی #کلبه_کرامت :
? llink.ir/7yo4

#اختصاصی
کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
? @hasanabbasi_students

روایتی از امام رضا^(ع) به نام حديث سلسلة الذّهب، نقل شده است: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِي فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي أَمِنَ مِنْ عَذَابِي‏» حديث مشابه دیگری نیز از ایشان نقل شده است: «وَلَايَةُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ حِصْنِي فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي أَمِنَ مِنْ عَذَابِي» (ولایت علی بن ابی‌طالب^(ع) دژ تسخیرناپذیر است که هرکس وارد آن بشود، از عذاب الهی ایمن است.)  اين دو روايت با هم چه نسبتي دارند. «کلمه توحيد» يا «ولايت علي^(ع)» کدامیک حصن است؟ در نقل روایت اول، حضرت فرمودند: اين کلمه را نیز اضافه کنيد: «بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا»: کلمه توحيد که حصن خداست، يک شروطي دارد، و من يکي از آن شروط هستم؛ يعني زمانی وارد حصن خدا مي‌شويد، که ولايت من را بپذيريد.

«حصن» به معنای دژ و پادگانی تسخیر ناپذیر است. به خانم و آقایی که ازدواج کرده و همسر دارند، محصنه و محصن اطلاق می‌شود به این معنا که همسر این فرد متأهل برای او دژ و سرپناه است و از او مراقبت می‌کند اما فرد مجرد، بی‌پناه است.

دین، جاده‌ای‌ست از دنیا به آخرت که انبیا^(ص) آن را بنا کردند. این جاده دارای گاردریل‌هایی‌ است که اگر از آن عبور کنیم، سقوط می‌کنیم. این گارد ریل‌ها همان حدود الهی هستند که فرد مؤمن باید آن را حفظ کند [آیه ۱۱۲ سوره توبه] و با اشراف بر قوانین راهنمایی و رانندگی، یکایک حدود را رعایت کند. اما قوانین این جاده را ائمه‌^(ع) وضع کردند؛ در واقع، «ولایت» (در اقسام چهارگانه آن یعنی ولایت الله، رسول الله^(ص)، ائمه معصومین^(ع)، ولایت فقیه) حافظ این گارد ریل‌ها است، او همچون دژ تسخیرناپذیر، این حدود الهی را حصن می‌کند.

نماد و معیارِ ولایت (سیاست دینی،) «تنوره‌ی کوه آتشفشان» است. امام معصوم یا ولی فقیه، در حدود الهی ممحض شده تا آنجا که خودش دیواره‌های آتشفشان می‌شود و به‌گونه‌ای عمل می‌کند که مردم تجسم دین و قرآن را در او ببینند و با نگاه بر او از حدود الهی عدول نکنند. تبعیت کامل از یک ولی فقیه، این امکان را برای ما بوجود می‌آورد که از حدود الهی تجاوز نکنیم. این نوع حکومت، از ثبات بسیار بالایی برخوردار است.

در جامعه‌ی دینی، افراد هر لحظه در حال آزمایش هستند. فتنه‌ها و آزمایش‌های الهی، فوران آتشفشان ایجاد می‌کند؛ اگر کسی حدود الهی را برنتابد و از آن طغیان کند، از آتشفشان بیرون می‌ریزد. هر قدر ریزش‌ها در حکومت دینی بیشتر باشد، دامنه‌های این قله‌ی آتشفشان قطور می‌شود. اما ویژگی اساسی این نوع از حکومت اینجاست که همواره رویش‌ها از ریزش‌ها بیشتر است. بعد از آنکه مواد مذاب، پر سر و صدا و همراه با غبار و دود فراوان به بیرون ریخته و در دامنه سرازیر می‌شوند، آرام آرام سرد شده و خاموش می‌شوند؛ دیگر امکان بازگشت به داخل کوه را ندارند.

برای مطالعه، به سرفصل «دیرین‌ شناسی فهم» و «رو‌یکرد ولایت‌مدار» از روی‌کردهای کلبه کرامت مراجعه نمایید.