تاملی بر برخورد نسنجيده با سخنان استاد حسن عباسی

این سوالی است که همواره، پرسیده می‌شود و قطعاً فرماندهان ارتش هم مدعی انتقادپذیری هستند، اما چرا به محض اینکه یک نفر به آنها انتقاد کرد، از انتقاد با عنوان «حرف نسنجیده»، یاد کردند؟ چرا ارتش، با انتقاد هم برخورد تحکمی و نظامی می‌کند؟ آیا وقت آن نرسیده است که ارتش، پاسخگوی انتقادها باشد؟ آقای پوردستان! شما از خودتان نپرسیدید که چه شده است که مطالبی که مربوط به 6 سال قبل است، به یک‌باره و توسط یک جریان سیاسی خاص، برجسته می‌شود تا جو مطالبه‌ی مردمی در مبارزه با فساد فیش‌های حقوقی نجومی را بشکند؟ شما که از فرماندهان ارتش هستید و باید بازی استراتژی‌ها را بهتر از هر کسی بشناسید، چرا بازیگر بازی سیاسیون شدید؟ اگر یک عده، چه در بدنه‌ی ارتش و چه در جریان‌های سیاسی خاص، بنا دارند که با این بازی‌های رسانه‌ای، انتقام مواضع انقلابی و روشنگرانه‌ی آقای عباسی را از ایشان بگیرند، شما، بازنشستگان شما و آن افسر جزء، چرا باید بازیچه‌ی دست آنها شوید؟

فتنه‌ی سبز 88، فتنه‌ای بود که اصل نظام جمهوری اسلامی را هدف گرفته بود و همه‌ی مردم، از ارتش توقع داشتند و دارند که از ساکتین فتنه نباشد. فتنه‌ی 88 که یک دعوای حزبی و جناحی و سیاسی نبود که شما از آن خود را برکنار بگیرید بلکه به تعبیر صریح مقام معظم رهبری، یک کودتا و معرکه‌ای بود که توسط دشمنان بیرونی این نظام و توسط دنباله‌ی داخلی‌شان، طراحی و اجرا شده بود. مگر ارتش، نمی‌خواهد جنگ نرم را بشناسد و مگر نمی‌خواهد در مواقع کودتا، محافظ نظام باشد؟ اگر ارتش می‌خواهد به این آرمان بنشیند که در جنگ‌های سخت نظامی، به داد این مردم و این کشور برسد که در دوران جدید، از کارایی خواهد افتاد. جنگ این روزگار، جنگ نرم است و اگر ارتش می‌خواهد خودش را از معرکه‌ی جنگ نرم، برکنار کند، صریحاً این را به مردم اعلام کند.

آقای پوردستان، حرف نسنجیده را آن افسر جزء شما زد که سپاه را و بسیج را که بازوهای استراتژیک انقلاب هستند، به شیر ماده، مثال زد. این افسر جزء شما، واقعاً نمی‌داند در سوریه، چه خبر است و چه کسانی، معرکه‌ی سوریه را به نفع جبهه‌ی مقاومت، رقم زدند و واقعا گمان می‌کند که پس از رفتن کماندوهای ارتش، جنگ به نفع جبهه‌ی مقاومت برگشت؟ حرف نسنجیده، مهملات آن افسر جزء شماست که با کنایه و طعنه، سپاه را متهم به مداخله‌ی در سیاست و اقتصاد و فرهنگ و سازندگی، و بسیج را متهم به مداخله‌ی غیرنظامی‌ها در جنگ کرد. آقای پوردستان، چه شده است که حرف‌های ضدانقلاب و شبکه‌های ماهواره‌ای از گلوی یک افسر جزء شما، خارج می‌شود؟

آیا آن افسر جزء شما، طبق پیروی از سلسله‌مراتب فرماندهی و طبق تبعیت از مافوق، آن لاطائلات را بر زبان آورد؟ آقای پوردستان، واقعا نیروهای شما مانند آن افسر جزء فکر می‌کنند که هدف ما در جنگ سوریه، حذف حلب و رقه از روی نقشه‌ی جغرافیاست؟ این مثل آن است که بگوییم هدف رزمندگان اسلام در دفاع مقدس، حذف خرمشهر از روی نقشه‌ی جغرافیا بوده است. اینگونه نیروهایتان را تعلیم کرده‌اید؟ حرف آقای عباسی، حرف دقیقی نبوده است اما اگر آن افسر جزء شما، از نیروهای مردمی بسیج و مجموعه‌ی سپاه، عذرخواهی نکند و اگر مجموعه‌ی قضایی ارتش، با آن افسر جزء، برخورد نکرده و اعلام رسانه‌ای نکند، و اگر مجموعه‌ی ارتش، موضعش را در مورد فتنه‌ی 88 اعلام نکند، قطعا نیروهای مردمی بسیج و نیروهای سپاه، این را به حساب، مواضع فرماندهان ارتش می‌گذارند.

منبع: laboo@

از حسن عباسی همین قدر میدانم که نه منصوب است نه منتخب، نه رییس است نه وکیل، نه دیپلمات است نه چه میدانم عضو شورای مرکزی فلان حزب و تشکیلات،شاید همین باشد که وقتی خبرگزاری‌ها میخواهند از او نقل قولی کنند سخت درمانده میشوند که پس از اسم و فامیلش چه بنویسند،هرچند در این سالها مشخص شده است هیچکدام از این عناوین فضل نیست و احتمالا از آنجا که او هیچکدام از اینها نیست اینقدرجوانان دوستش دارند…

از سخنرانی معروف سوم خرداد 83اش در دانشگاه تهران تا الان نزدیک به 12سال است که همیشه مطرح است، درست است پنجشنبه‌ها در اندیشکده اش استراتژی درس میدهد اما همگان او را به عنوان یک سخنران میشناسند که از سخن گفتن پروایی ندارد، شاید علت اصلی اش هم همان باشد که گفتم: او هیچکدام از اینها نیست (وزیر،وکیل،دیپلمات،عضومجمع تشخیص مصلحت نظام یا حتی عضو هیات علمی فلان دانشگاه)،که اگر بود قطعا سخنرانی دهه هشتادش پیرامون تن فروشی دختران ایرانی در دبی و سوالش از رییس جمهور وقت، رییس شورای عالی امنیت ملی وقت و حتی فرمانده وقت سپاه پاسداران (تکرار می کنم سپاه پاسداران)که آیا برای خودتان آرزوی مرگ نمی کنید پس از شنیدن این خبر بعنوان بغض فروخورده جامعه در آن زمان دست به دست نمیشد،یا کمی بعدترش در سخنرانی سال 88 دانشگاه تهران که پشت بندش به اوین فراخوانده شد یا سخنرانی مجددا دانشگاه تهرانش در سال 90 که مدیران وقت اقتصادی را برای مناظره پیرامون بلایی که “رباداری” بانکها بر سر معیشت و ایمان جامعه آورده است فراخواند و فقط با یک جواب از دولت اللهم عجل الولیک الفرج روبرو شد و آنهم ممنوع الورودی اش بود به قدیمی ترین دانشگاه کشور،یا همان کمی بعدترش که با آمدن دولت یازدهم فی الفور با شکایت دولت دادگاهی شد…اینها تقریبا همه چیزی است که از این مرد میدانم،همین:«او هیچکدام از اینها نیست!»
راستش کار چندانی به صدق و کذب این سخنرانی جدیدش را ندارم، اما میشناسم کسانی را که برخلاف او «همه اینها هستند» یعنی هم رییس یکی از مهم ترین وزارتخانه هستند،هم دیپلمات هستند،هم عضو شورای عالی امنیت ملی هستند،هم عضو هیات علمی هستند و هم الباقی مناصب، اتفاقا آنها هم به دانشگاه تهران آمدند، حتی سخنرانی شان را تلویزیون هم پخش کرد،محمدجواد ظریف را میگویم، آذر سال92 بعد از توافق ژنو، تالار علامه امینی دانشگاه تهران،همانجا که وزیر از نیویورک برگشته ای که حتی تا ده فرسخی اش هم یک خمپاره منفجر نشده بود با پوزخندی گفت: «شما فکر می کنید آمریکا که با یک بمبش میتواند تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیاندازد از چهارتا تانک و موشک ما میترسد؟»، اتفاقا سالن هم که پر از حامیان او بود یکصدا تشویقش کردند،چند نفری را که از حضار آن روز یادم هست را امروز دلواپس یافتم که میگویند میدانید سخنان این مردک چه تاثیری در معادلات بین اللملی دارد و باعث تضعیف بنیه دفاعی ما میشود؟…مِن باب قضاوت در وجدان این “نئودلواپسان” که با فریادهای گوش خراششان ثابت کردند سکوت های وقت و بی وقتشان از رضایت است و الا زبان شکایتشان پر حکایت است:

عباسی سرهنگ است و شما حقوقدان، آیا از نظر حقوقی سخن این مرد که «هیچکدام از اینها نیست» بنیه دفاعی ما را در سطح بین الملل تضعیف می کند یا موضعگیری آن یکی مرد که «همه اینها بود»؟…اصلا حالا که اینقدر دلواپس توان دفاعی ما شده اید مختصر و مفید بگویید سخنرانی این مرد بودجه دفاعی ما را در ناامن ترین برهه تاریخی منطقه کاهش داد یا تصمیم هیاتی که در آن افرادش همه یا رییس بودند یا وزیر یا وکیل؟…آیا مردی که بدنش هنوز نصفه و نیمه ترکش های جنگ را دارد میداند توان دفاعی چیست یا آن اخوی که تا 598 امضا نشد بلیط پروازی از نیویورک به تهران رزور نکرد؟…راستی شما که ککتان پس از انتشار فیلم سخنرانی عضو مرکزی حزب کارگزاران در نفی حکومت دینی نگزید قرار است وجدانتان با این مختصر سوالات درد بگیرد؟

فی المثل داستان همان جمله است:«فلانی نه از حزب علی^(ع)که از بغض معاویه» دلواپس شده است!

منبع نوشته:  chobealef@