در هلاکت یا سعادت حرث و نسل

?کشاورز، بذرها را می‌کارد، داشت می‌کند و آن گاه محصول خود را می‌چیند؛ « أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ» ﴿۶۴﴾ [سوره یس] آیا آنچه را که می‌کارید، رؤیت کردید؟ آیا شما آن را رویاندید یا ما؟ آری، به ظاهر مائیم که #حرث می‌کنیم و می‌کاریم، ولی اوست که زرع می‌کند و می‌رویاند.. خدای اسلام -برخلاف مسیحیت و یهود- خدایی‌ست که غیر از خالق بودن، «رب» نیز هست. باغبانی‌ست که خود کاشته، خلق کرده و خود نیز گل‌آرایی می‌کند و می‌پروراند. یعنی عالم را پس از خلقت، به حال خود وانگذاشته و هر لحظه و دائماً مخلوقات خود را ربوبیت می‌کند. اشرف مخلوقات او نیز چون بذر گیاه، کاشت و داشت یا #حرث و #زرع می‌شود؛ نطفه‌ی انسان را کشت می‌کند و می‌رویاند. بذرها از صلب پدران در زمینِ مادران دانه‌افشانی می‌شود، نسل‌های دیگر را یک به یک کِشت می‌کند. که فرمود: «نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ» [سوره بقره – آیه۲۲۳] زنان کشتزار شما هستند؛ انسان در مادر خود حرث می‌شود و در عالمِ امکان، زرع.

?زن، نماد سرزمین و عقیده است؛ و منشأ صلاح و فساد یا سعادت و شقاوت یک تمدن. زمانی که زنان فاسد شوند، (کما اینکه تمدنی که ۴۵۰ میلیون صفحه‌ی پورن دارد این بلا را بر سر زنان آورده است،) دیگر امکان برخورداری از یک زندگی آرام و امکان زاد و ولد را نخواهند داشت؛ پس #حرث_و_نسل توأمان هلاک می‌شود. «وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ» [سوره بقره – آیه ۲۰۵] زِنازادگی یک سوم جمعیت امروز جهان، فروپاشی خانواده و شیوع ازدواج شنیع زنان با زنان و مردان با مردان، گواه همین مدعای کلام‌الله مجید است. تمدنی که زن را برهنه و بی‌حجاب از خانه بیرون کشید تا هم‌پای مرد و برابر با او (گرچه در پی جلب نظر مردان و ملعبه‌ی التذاذ او) زیست کند، همچون قالب یخ در گرمای تابستان دارد آب می‌شود. کمپین “#MeToo” به روشنی گواه دستآورد یک تمدن برای زنان این جامعه بود؛ هیچ زنی در غرب هرگز به سطوح عالی‌رتبه‌ی مدیریتی، علمی، هنری، سینمایی و… نمی‌رسد مگر آنکه بارها شرافت خود را بفروشد.

?گرچه ما در شاخص #حلال_زادگی، رتبه اول جهان را داریم که ثمره‌ی پیروی از حدود الهی‌ست و جای بسی شکر و سپاس دارد؛ اما کوه عاطفه و احساسی که می‌بایست در همسری جلوه می‌کرد و حیات عاطفی‌اش با موهبت عظیم مادری تکمیل می‌شد، زیباترین دهه‌ی عمر او را در پس مدرک و دانشگاه معلق می‌شود و به هدر می‌رود که به کاهش جمعیت انجامید و حال داریم پیر می‌شویم.

?حیات یک جامعه‌ی خدامحور، حیاتی فاطمی‌ست که خانواده را روح اجتماع می‌بیند و زن را کانون خانواده؛ آن‌گونه که کانون مهمترین خانواده در طول تاریخ حیات بشر، فاطمه زهرا(س) بود. «إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ» و «إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ» تمدنی که هسته‌ی مرکزی اجتماع یعنی خانواده در آن فرو پاشیده، ابتر است و سرمایه اجتماعی خود را باخته است.