در فرهنگ ایرانی، باور این است که امام حسن(ع) با معاویه «صلح»، و امام حسین(ع) با یزید «جنگ» نمود. در واقع باوری همچون «صلح امام حسن(ع) در برابر جنگ امام حسین(ع)» غلط و نارواست، و صحیح آن این است که امام حسن(ع) اصلاحطلب برای صلح اقدام به «قعود )نشستن(» نمود، و امام حسین(ع) اصلاحطلب برای صلح اقدام به «قیام )برخاستن(» کرد. از این منظر، نفس عمل هر دو امام یکی است و آن صلح و اصلاح است، اما رویهی یکی – حسن(ع)– آشتی، ورویهی دیگری – حسین(ع)– جنگ بود.