قیام امام حسین(ع) و قعود امام حسن(ع) هر دو صلح هستند.

حرب و سلم دو مفهوم عربی هستند که معادل آن‌ها در زبان فارسی جنگ و آشتی ‌است. اما اشتباهی که از هشتصد سال قبل به این سو در دفتر ششم مولوی انجام گرفته، این است که واژه‌ی فارسی جنگ را مقابل کلمه‌ی عربی #صلح گرفتند. بر این اساس، معرفت انسان ایرانی به اشتباه اینگونه شکل گرفت که: امام معصومی چون حسن^(ع) صلح کرد و امام حسین^(ع) جنگ؛ سید حسن نصرالله جنگ‌طلب است، گاندی و نهرو صلح‌طلب! در حالی‌که #صلح روبروی فساد است. ما فرد مصلح داریم و در مقابل آن فرد مفسد. به مصلحت عمل می‌کنیم، یا به مفسدت.

مبنای اصلاح یا افساد، مدار حق است.

قعود ساباط امام حسن^(ع) که به اشتباه صلح خوانده می‌شود، حق است؛ قیام امام حسین^(ع) در کربلا نیز حق است. امام حسین^(ع) هم صلح کرد که فرمود: «انما خرجت لطلب الاصلاح فی امت جدی» من برای اصلاح امت جدم خروج کردم. هر دو مصلح بودند.

 استاد حسن عباسی
جلسه ۴۶۰ کلبه کرامت