۱۲ آذر، سالروز تصویب قانون اساسی است.
ساختار قوای سهگانه در قانون اساسی جمهوری اسلامی، که مبتنی بر حقوق اساسی نگاشته شده، نیازمند اصلاح اساسی است.
علومی که در دانشگاههای ما تدریس میشود، مبتنی بر تجربیات لیبرالیسم، مارکسیسم، سوسیالیسم و… است که هریک اصالت را به بشر میدهند. به طور کلی اندیشهی فلسفی در ۲۵۰۰ سال گذشته انسان را تنها از بُعد حیوانی آن مورد مطالعه قرار داده و به همین وجه او اصالت بخشیده است. چندی پیش رهبر انقلاب در دیدار با اساتید دانشگاهها فرمودند: «مبنای علوم انسانی غرب، غیرتوحیدی، مادی و غیرالهیست» (۹۳/۴/۱۱)
به جرأت میتوان مدعی بود که از بین رشتههای علوم انسانی (و حتی علوم زیست و تجربی) هیچ نظریه نیست که اساس آن تثلیث نباشد. یکی از مهمترین آن، نظریه قوای سهگانه مونتسکیو است.
پایهی حقوق اساسی در دیدگاه «مونتسکیو» قوای سهگانه (مجریه – قضائیه – مقننه) است. این نظریه که در ایران نیز پذیرفته شده، از اندیشهی تثلیث (پدر – پسر – روحالقدوس) الگو گرفته شده است. مرحوم عمید زنجانی در کتاب «فقه سیاسی» این تثلیث را مبسوط شرح دادهاند.
چنانچه لازمهی جامعهی دینی، ساخت حکومتی ست که بافت آن مبتنی بر ارکان دین باشد؛ پس ساختار سه وجهی تثلیثی در حکومت جمهوری اسلامی، ساختاری التقاطی است که لزوماً میباید اصلاح گردد.