عصر خبر یا عصر حجر ؟!

پاسخ یک خبرنگار به هجمه علیه استاد حسن عباسی:

چند هفته ای است که از اظهارات سایت عصر خبر درباره سخنرانی اخیر استاد حسن عباسی می گذرد. گذشته از اینکه این اتفاقات و هجمه ها هرچندگاهی به صورت هدفمند منتشر میگردد، اما مطالب این سایت انچنان مغرضانه و بدون منطق ارائه شده است که هر خواننده ای را در درستی و صداقت مطلب به شک وادار میکند.
علیرغم اینکه نقش هر سایت خبری و خبرنگار رساندن اخبار و موضوعات بدون دخل و تصرف در جامعه میباشد ، نقشی که حتی منشور اخلاقی بین المللی خبرنگاران بارها بران تاکید میکند، اما متاسفانه عدم وجود نظارت مناسب و در اکثر موارد وجود افرادی بدون تحصیلات تخصصی در این زمینه، جلونگاه بی حد و مرزی را به وجود اورده است تا هرکسی قلم بردست گیرد و به خود اجازه نوشتن هرمطلبی را دهد.
البته دور از انتظار نیست که سایت های خبری گمنام و کم بازدید، گاها در جهت جذب مخاطب دست  به انتشار مطالب تحریف شده و جنجالی بزنند تا شاید دراین راستا چند صباحی مورد توجه مخاطبان قرار گیرند، و اینگونه در جستجو جایگاهی داشته باشند که فقط با کار حرفه ای و صداقت خبری ممکن می باشد.
نویسنده این مطلب با سیاه نمایی و چسباندن اتفاقات بی ربط از گذشته و حال ، تمام سعی خود را در جهت جنجال و تخریب این شخصیت دانشمند کرده است. بعنوان مثال در قسمتی از مطلب خود نوشته است :”حسن عباسی که به گفته سردار علی شمخانی دبیر فعلی شورای امنیت ملی حتی در جبهه های جنگ حضور نداشته است ، مثل گذشته حرف های عجیب و غریب دیگری زده و گفته که نیمی از کودکان کشورهای غربی زنازاده هستند ” .
اینکه صحبت های استاد در مورد یک مساله اجتماعی در غرب ، بدون اینکه این سایت دلیلی برای رد ان ارایه دهد ، چه ربطی به حضور ایشان در جبهه دارد، چه دلیلی جز برخورد مغرضانه و به دور از انصاف نویسنده مطلب با شخص اقای حسن عباسی میتواند داشته باشد؟دراین راستا ضرورت اشاره و شفاف سازی نسبت به بعضی از مطالب منتشر شده در این سایت خبری بعنوان یک خبرنگار احساس میگردید که در ذیل به ان پرداخته میشود:

۱) همانطور که اشاره شد یک سایت خبری و خبرنگار وظیفه ای جز رساندن اخبار بدون دخل و تصرف یا اظهار نظر شخصی ندارند. اینکه این سایت خبری بدون توجه به اولین اصل این منشور اخلاقی به خود اجازه هرگونه قضاوت و انتشار این مطلب را میدهد جای تامل است. سرتاسر این مطلب پر از کلمات و عناوینی است که نویسنده مطلب سعی در القای ان به مخاطب داشته است. “امار بی سند و خیالی ” ، ” اظهارات جالب” ، ” حرف های عجیب و غریب ” نمونه ای ازین توصیفات و برداشت های نویسنده این مطلب می باشد . این در حالی است که به شدت خبرنگاران از گفتن این جملات پرهیز شده اند.
چگونه سایتی که در جای جای مطالب خود از قانون حرف زده است و حتی در پایان مطلب اظهار داشته است :”امید است افراد مومن بر اساس اسلوب های ایمان حرکت کنند و هرگز پای در خارج از مسیر صداقت و امانت نگذارند و با اظهارات صرفا تبلیغاتی و محیرالعقول و مختص به خود سعی در تحریک جوانان کشور و اذهان عمومی نداشته باشند” به راحتی به تحریک جوانان و اذعان عمومی پرداخته است؟
قسمت جالب ماجرا انجا آشکار می شود که نویسنده مطلب هیچ سند و دلیلی را در رد گفته های استاد ارائه نداده است. و صرفا به بیان القائات و تخریب های محیرالقول و مختص به جریان خاص پرداخته است.

۲) نویسنده این مطلب ، هویت و وجود اندیشکده را تنها منوط به وجود یا عدم وجود ان در جستجوی های اینترنتی محدود کرده است. گرچه به راحتی با جستجوی عباراتی چون “ اندیشکده یقین ” میتوان به سایت اندیشکده دسترسی داشت ، اما موضوع اصلی این است که چرا نویسنده این مطلب به دنبال کشف حقیقت درباره اجازه رسمی فعالیت اندیشکده از سازمانهای ذیربط نبوده است،و تنها به این دلیل که وی در جستجوی اینترنتی نتوانسته اند دسترسی به سایت داشته باشند، وجود اندیشکده را براحتی زیر سوال برده است؟

۳) دربرابر جواب یکی از شاگردان استاد نسبت به مطالب خلاف واقعیت و دروغین منتشر شده در سایت ، این سایت خبری اظهار میدارد که هیچکس جز خود استاد و یا دفتر ایشان اجازه پاسخگویی ندارند.
گذشته از اینکه چگونه این سایت خود را مجاز به هرگونه تحریف و انتشار مطالب میداند، این سوال مطرح میشود که مگر این سایت دفتر رسمی زنازادگان کودکان جهان است که در خود را ملزم به اعتراض و تخریب در برابر اماری که حتی انها را رد نکرده است برخواسته است؟
چگونه است که حق تعیین جوابگویی هم فقط در انحصار این سایت میباشد و انها تعیین کننده این هستند که چه کسانی پاسخگو باشند؟
ایا امکان پذیر هست که هر نویسنده و خبرنگاری با انتشار مطالب دروغین، هر شخصیتی را ملزم به پاسخگویی بداند؟
واقعا این افراد تجربه حرفه خبرنگاری را داشته اند که انقد ناشیانه در پی جنجال هستند؟

۴) یکی از موضوعاتی که دراین مطلب به شدت بر روی ان مانور داده شده است این است که اقای حسن عباسی که گروهی سازمانها و نهادهای بین المللی را زیر هدایت ارتش امریکا میداند ، چگونه از امار آنها استفاده میکند. و تنها با استفاده از این ترفند بدون اینکه خود دلیلی در مورد رد صحبت های اخیر استاد ارائه نماید، مخاطب را به شک و تردید وا میدارد.
در پاسخ لازم است گفته شود فرضا استاد این نهاد و سازمانها را قبول ندارد. شما که قبول دارید چرا آنها را منتشر نمیکنید؟
دوم اینکه امار و مطالب این نهاد و سازمانها همیشه در مورد کشور ایران و دیگر کشورهای ضدنظام سلطه دروغین بوده است. و نه تنها استاد در سرسپردگی این سازمانها به استکبار اشاره داشته اند بلکه اشخاص بزرگی همچون رهبری، رییس جمهور و روسای سایر قوا و سازمانهای کشور نیز همیشه نسبت به دروغین بودن انها اشاره کرده اند. از جمله مطالبی که در مورد حقوق بشر توسط این سازمانها در مورد کشورمان منتشر میشود. و دروغین بودن انها بر هیچ شهروند اگاهی پوشیده نیست.
اینکه مخالفت با این سازمانها درباره امار منتشر شده بر علیه کشورمان، دلیل بر این باشد که دیگر هیچ کس حق استفاده از منابع ان سازمانها و نهادها درباره امار منتشر شده درباره خودشان را نداشته باشد، مطلبی غیرعقلانی  هست.
نویسنده این مطلب به راحتی با استفاده ازین شگرد، بدون اینکه خود حتی امار زنازادگان را رد یا قبول کند، به راحتی به تخریب استاد در چشم مخاطب پرداخته است.

۵) موضوع دیگری که دراین مطلب به صورت بی ربط و غیرمنطقی درهمان ابتدا ، در جهت تخریب، پرداخته شده است ، اشاره به حضور با عدم حضور استاد در جبهه پرداخته است. صرفنظر از اینکه آقای حسن عباسی در جهت تکلیف شرعی خود در جبهه حضور داشته اند و هیچگاه حضور خود در جبهه را مبنای ادعا قرار نداده اند ، چند مطلب قابل اشاره است:
اول اینکه اگر این موضوع انقدر برای سایت خبری مهم بوده است که ابتدای مطلب خود را با این مطلب شروع کرده است، چرا خود به جستجوی حقیقت نپرداخته است.
مطلبی که خود به ان اشاره کرده است که براحتی در ستاد کل نیروهای مسلح قابل کشف میباشد.
این سایت تنها با ذکر چند مورد که در ادامه به صورت ماهرانه خواننده مطلب را به شک و تردید وادار کرده است بسنده کرده است.و استاد را ملزم به پیگری این مورد میداند.
قابل ذکر است که نه استاد و نه شاگردان وی نیازی به اثبات حضور ایشان در جبهه ندارند. حضور ایشان در جبهه بر اساس تکلیف و عهد و پیمان وی با خداوند و رهبر کبیر انقلاب اسلامی بوده است و اجر و پاداش این حضور هم منوط به قبول یا رد حضور ایشان در جبهه توسط هیچ شخص یا رسانه ای نمی باشد.
شایسته است رسانه ای که ادعای صداقت و امانت دارد خود در جهت عقیم گذاشتن تخریب های منتقدان وی به شفاف سازی در مورد حضور ایشان در جبهه از طریق روش پیشنهادی خود بپردازند.
موضوع دوم اشاره گفته سردار علی شمخانی می باشد.صرفنظر از اینکه اخیرا خاطرات زیادی بعضا توسط افرادی که در گذشته در راس نظام بوده اند منتشر شده است که بشدت توسط بزرگان نظام مردود و مذموم شناخته است، صرف اتکا به صحبت های یک شخص که بدون دلیل و مدرک ارایه شده است، غیرقابل قبول و به دور از انصاف یک رسانه می باشد.

در پایان باز اینجانب بعنوان یک خبرنگار حقیر، لازم به تاکید می دانم که وظیفه رسانه خبری فقط و فقط بیان مطالب و حقیقت  به همان شکل که اتفاق افتاده می باشد.
تاریخ رسانه ها نشان داده است که تنها رسانه ای در بین مردم ماندگار بوده است که رعایت انصاف و دغدغه کشف حقیقت را داشته است.
رسانه ای که به مثابه کتی که برای داشتن هویت خود، نیاز به اویزان کردن خود از یک میخ را دارد، بخواهد با تخریب یک شخصیت دلسوز و دانشمند ، ان هم بدون هیچگونه دلیل و مدعایی فقط در جهت مطرح کردن رسانه خود و ایجاد جنجال و جذب مخاطب بپردازد، نه تنها متهم به دوری از شان انسانی و اخلاقی و شرعی خواهد بود، بلکه به سرعت در مسیر نابودی و انحطاط قرار خواهد گرفت.

یک خبرنگار دلسوز